پرشین مدیکال

وبلاگ پزشکی ایرانیان

پرشین مدیکال

وبلاگ پزشکی ایرانیان

انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی در ایران کلینیک

انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی برای تشخیص بیماری های روده

انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی برای تشخیص بیماری های روده

سیگموئیدوسکوپی یکی از روش های تشخیص برای انواع بیماری ها به شمار می رود. در این روش پزشک می تواند با استفاده از دستگاه ناحیه سیگموئید در روده بزرگ را بررسی نماید و مشکلاتی نظیر انواع زخم ها، پولیپ ها، سلول های غیرطبیعی، سرطان و … را بررسی نماید. این روش تشخیصی ممکن است همراه با ترس و نگرانی باشد، اما باید بگوییم سیگموئیدوسکوپی بدون درد و خونریزی انجام می شود و مشکل خاصی را به دنبال نخواهد داشت. پس در صورت توصیه پزشک برای انجام سیگموئیدوسکوپی در انجام آن کوتاهی نکنید.

سیگموئیدوسکوپی چیست ؟

سیگموئید سومین کولون نزولی است، این قسمت از روده، رکتوم را به مقعد متصل می کند. سیگموئیدوسکوپی نوع روش درمانی است که این امکان را به پزشک میدهد تا داخل این قسمت را مشاهده نماید. این روش با استفاده از لوله بلند و انعطاف پذیری انجام می شود. این لوله دارای دوربین و نور است که به مانیتور متصل شده و به پزشک این امکان را میدهد که داخل روده در قسمت سیگموئید را مشاهده نماید.

در آزمایش کولونوسکوپی، پزشک تمام قسمت کولون را بررسی نماید، اما در صورتی که تنها کولون سیگموئید نیاز به بررسی داشته باشد، از این آزمایش استفاده می شود.

در چه صورت سیگموئیدوسکوپی تجویز می شود ؟

سیگموئیدوسکوپی در صورت ایجاد مشکلات و بیماری های مربوط به روده کاربرد دارد. به طور کل در صورت بروز علائم زیر جهت بررسی علت مشکل از سیگموئیدوسکوپی استفاده می شود :

بسته به سابقه خانوادگی و شرایط فرد ممکن است، انجام این آزمایش از سن ۵۰ سالگی هر ۵ سال یکبار تکرار شود.

قبل از انجام سیگموئیدوسکوپی

قبل از انجام این آزمایش لازم است، مراحلی را طی کرده و روده را به طور کامل تخلیه نمایید تا برای انجام آزمایش آماده شود. برای این امر لازم است از ۳ روز قبل از انجام آزمایش از غذاهای آبکی مصرف نمایید. ممکن است برای این منظور پزشک مصرف داروهای ملین را نیز تجویز نماید.

در این دوران از مصرف غذاهای قرمز رنگ خودداری نمایید، زیرا ممکن است در نتایج آزمایش با خون اشتباه گرفته شود. در صورت مصرف هرگونه دارو یا مکمل پزشک خود را در جریان بگذارید.

در طول سیگموئیدوسکوپی

برای انجام سیگموئیدوسکوپی ممکن است پزشک از داروهای آرام بخش و یا بی حسی موضعی استفاده نماید، اما معمولاً بیمار بی هوش نمی شود،ق زیرا ممکن است پزشک به مکالمه با بیمار نیاز داشته باشد. برای این منظور لازم است بیمار به سمت چپ بدن خود دراز بکشد تا پزشک بتواند سیگموئیدسکوپ را وارد مقعد نموده و به راحتی قسمت انتهایی روده را بررسی نماید.

در حین آزمایش از طریق این لوله مقداری هوا وارد کولون می شود، تا کولون باز تر شود. در صورتی که در طول آزمایش احساس راحتی نمی کنید، این موضوع را با پزشک در میان بگذارید.

اگر در طول آزمایش پزشک پولیپ و با بافت غیر طبیعی را مشاهده نماید با استفاده از دستگاه مخصوصی آن را از بین برده و نمونه ای را جهت بررسی های بیشتر به آزمایشگاه می فرستد. مدت زمان انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی بین ۱۰ الی ۳۰ دقیقه متغیر است.

بعد از سیگموئیدوسکوپی

بعد از انجام آزمایش معمولاً بیمار درد چندانی نداشته و می تواند به زندگی عادی خود بازگردد. تنها در صورتی که بی حسی تزریق شده باشد، نیاز به همراه خواهد داشت. بعد از سیگموئیدوسکوپی در صورت برداشت پولیپ ممکن است بیمار دچار خونریزی شود که بعد از مدتی رفع می شود. همچنین انبساط و انقباض عضلانی نیز امر طبیعی است. اما در صورت بروز هر یک از علائم زیر لازم است با پزشک مشورت نمایید :

  • درد شکم
  • سرگیجه
  • مدفوع خونی
  • تب

مراقبت های بعد از درمان بواسیر یا هموروئید با روش جراحی هموروئیدکتومی

مراقبت های بعد از درمان بواسیر یا هموروئید با روش جراحی هموروئیدکتومی

هموروئیدکتومی یا جراحی هموروئید یکی از روش های پرکاربرد برای درمان این بیماری است. هموروئید یا همان بواسیر شایع ترین بیماری در ناحیه مقعد است. این بیماری با تورم و گشاد شدن عروق در ناحیه مقعد ایجاد می شود. بواسیر با علائمی مثل درد، خارش، خونریزی، خون در مدفوع و … نمایان می شود. اغلب این علائم با درمان های خانگی و دارویی برطرف می شوند، اما در برخی موارد بیماری به حدی پیشرفت کرده که لازم است از درمان های تهاجمی تری برای از بین بردن بواسیر استفاده نمایید. یکی از درمان های تهاجمی هموروئیدکتومی است.

هموروئیدکتومی شامل استفاده از تیغ جراحی برای از بین بردن بافت هموروئیدی است. در صورتی که بعد از انجام جراحی نسبت به زخم جراحی و وضعیت سلامت خود توجه نکنید، احتمال عود مجدد بیماری وجود دارد. برخی از راهکارهای مراقبت بعد از هموروئیدکتومی به این شرح است:

مصرف فیبر

اغلب بیماران بعد از جراحی به خصوص جراحی هموروئید دچار یبوست می شوند. یبوست موجب خروج مدفوع سفت شده و می تواند آسیب جدی به مقعد وارد آورد. بهترین راهکار برای جلوگیری از یبوست مصرف فیبر کافی است. فیبر ماده ای مغذی و مفید است که در روده انسان قابلیت هضم و جذب را ندارد و تجمع می کند.

فیبر مقدار زیادی آب به خود جذب کرده و با افزایش حجم مدفوع به درمان و رفع یبوست کمک می کند. از خوراکی های دارای فیبر می توانیم به انواع میوه ها، سبزیجات و غلات اشاره کنیم.

آب کافی

آب در همه حالت برای حفظ سلامتی بدن مفید است. مصرف آب کافی می تواند هر چه سریعتر سموم را از بدن خارج کرده و با درمان یبوست به بهبود بیماری بواسیر نیز کمک نماید. میزان آب مصرفی برای هر فرد در طول روز  ۸ الی ۱۰ لیوان تعیین شده است.

تعویض پانسمان

لازم است در طول دوره نقاهت پس از عمل بهداشت را به میزان بیشتری رعایت نمایید. البته منظور از رعایت بهداشت، زیاده روی در شستشوی مقعد نیست. تعویض مرتب پانسمان یکی از راهکار هایی است که می تواند به جلوگیری از عفونت کمک نماید. البته بهتر است، تعویض پانسمان توسط پزشک و یا پرستار انجام شود.

مصرف دارو

معمولاً پزشک بعد از جراحی مصرف داروهایی مانند انواع مسکن و آنتی بیوتیک را به منظور کاهش درد و جلوگیری از عفونت تجویز می کند. بیمار باید مطابق دستور پزشک داروها را مصرف نماید.

حمام سیتز

حمام سیتز یا همان نشیمن به منظور جلوگیری از عفونت زخم و کمک به ترمیم سریع آن تجویز می شود. این حمام شامل قرار دادن ناحیه باسن و ران ها در آب نسبتاً گرم است. این امر با افزایش گردش خون در ناحیه مقعد به درمان بواسیر کمک می نماید. برای افزایش تاثیر پذیری می توانید به آب حمام سیتز مقداری نمک اپسوم و یا جوش شیرین بیافزایید.

کمپرس یخ

یکی از راهکارهای کاهش درد بیمار بعد از جراحی هموروئیدکتومی، استفاده از کمپرس یخ است. این روش می تواند بعد از جراحی که معمولاً بیماران درد زیادی دارند، به کاهش سریع درد کمک نماید. برای جلوگیری از آسیب به زخم، یخ را مستقیماً بر روی زخم قرار ندهید، بلکه آن را درون کیسه فریزر قرار داده و در حوله بپیچید و سپس برای چند دقیقه بر روی زخم قرار دهید.

مراقبت از رخم

مراقبت از زخم بعد از جراحی  اهمیت بسیاری در عفونت، درد و عود مجدد بیماری دارد. برای این منظور باید ضمن رعایت بهداشت و استفاده از لباس های مناسب با الیاف طبیعی، فشاری زیادی به ناحیه آسیب وارد نشود. به همین جهت از نشستن بر روی سطوح سخت اجتناب نمایید. بهتر است برای نشستن از بالش های دوناتی شکل کمک بگیرید.

بیماری تانسموس

علت بیماری تانسموس و روش های درمان پزشکی، دارویی و خانگی

علت بیماری تانسموس و روش های درمان پزشکی، دارویی و خانگی

تانسموس به زبان ساده حس ناخوشایند و مکرر نیاز به توالت است. این حس ممکن است زندگی فرد را شدیداً تحت شعاع خود قرار دهد و فرد را برای حضور در اجتماع دچار مشکل نماید. فرد مبتلا به تانسموس ممکن است با وجود روده خالی و حتی بعد از ۲۰ دقیقه خروج از توالت مجدداً این حس را داشته باشد که نیاز به توالت دارد. نکته مثبت این است که این بیماری قابل درمان است.

علت بیماری تانسموس

این بیماری از عوامل بسیار متنوعی نشات می گیرد که البته می تواند ابتلا به بیماری خاصی را نیز عنوان نماید. برخی از مهمترین علل ابتلا به وضعیت تانسموس به این شرح است :

  • آبسه انگوتی یا آبسه مقعدی
  • سرطان مقعد
  • هموروئید (بواسیر)
  • کولیت عفونی
  • بیماری التهابی روده یا کرون 
  •  بی اختیاری مدفوع
  • گاستروانتریت
  • التهاب روده به علت قرار گرفتن در معرض تابش نوردرمانی
  • یبوست

در حالت کلی می توان گفت التهاب و انقباض رکتوم از عللی است که موجب می شود، فرد به طور مداوم احساس نیاز به تخلیه روده داشته باشد. از همین روی حتی میزان کوچکی ازگاز یا مدفوع فرد را برای مراجعه به  توالت و تخلیه تحریک می کند. این تلاش مداوم و بی سرانجام می تواند به شدت روحیه فرد بیمار را تحت تاثیر خود قرار دهد.

علائم تانسموس

علائم تانسموس

در اغلب موارد همراه با بیماری تانسموس یا تمایل مکرر به دفع مدفوع؛ علائمی ظاهر می شوند، که نشان دهنده بیماری خاصی است. این علائم عبارتند از :

  • نیاز به دفع مدفوع حتی زمانی که روده ها خالی هستند.
  • فوریت برای تخلیه روده
  • گرفتگی عضلات 
  • درد شکم یا مقعد
  • حرکات کوچک روده ای
  • دل پیچه مکرر
  • تهوع
  • استفراغ
  • تب (یا لرز)
  • خون در مدفوع
  • تخلیه مخاطی

درمان بیماری تانسموس

در مورد این بیماری باید بگوییم با اینکه این عارضه قابل درمان است و حتی درمان های خانگی نیز برای آن پیش بینی شده است. با این حال به غیر از رفع علائم، پیدا کردن علت اصلی بروز این عارضه و نیز اطمینان خاطر از اینکه بیماری ایجاد شده تانسموس است، اهمیت بسیاری زیادی دارد. فرآیند درمان تانسموس شامل مصرف دارو در مراحل ابتدایی بیماری با شرایط خفیف است، که اغلب به درمان التهاب روده که عامل این بیماری است، کمک می نماید.  در صورتی که برای شرایطی تشدید شده همراه با علائم بیشتر پزشک معمولاً انجام عمل جراحی را پیشنهاد می کند. چند پیشنهاد خانگی که در کنار درمان های دارویی الزامی است، به این شرح است :

  • پرهیز از مصرف غذا های سرخ شده، چرب و یا غذاهای حاضری
  • درمان یبوست با مصرف فیبر (یبوست می تواند عاملی برای تانسموس باشد و یا حتی موجب تشدید آن شود. با مصرف میوه ها و سبزیجات حاوی فیبر به درمان این مشکل کمک نمایید.
  • هیدراته نگه داشته بدن ( قرار دادن بدن در حالت هیدراته می تواند به پاک کردن روده و سیستم گوارش کمک نماید.)
  • ورزش کردن : انجام ورزش در تقویت سیستم ایمنی بدن و نیز بهبود دستگاه گوارش موثر است.

در صورتی که عامل تانسموس سایر بیماری های التهابی به خصوص IBD باشد، پزشک  انجام عمل برداشت روده را توصیه می کند. البته این جراحی بسته مراحل بیماری دارد و تنها برای شرایطی مانند تانسموس عمل جراحی انجام نمی شود.

عوارض ابتلا به بواسیر یا هموروئید

عوارض ابتلا به بواسیر یا هموروئید

در اغلب موارد بیماری بواسیر خفیف است و در صورت پیگیری فوری کمتر باعث ایجاد مشکل جدی در فرد می‌شود. با این حال بی‌توجهی به درمان به موقع آن منجر به بروز عوارض ناگواری خواهد شد. ظاهر زننده بواسیرهای بیرون‌زده یا عفونت توده‌ی سیاه شده هموروئید ترمبوزه از خفیف‌ترین تا شدیدترین عارضه‌های احتمالی بواسیر محسوب می‌شوند. احتمال ابتلا به کم‌خونی فقر آهن در بواسیرهای خون‌ریزی دهنده به خصوص انواع داخلی آن وجود دارد. به دلیل تغییر شکلی که در عروق ناحیه‌ی مقعد به وجود می‌آید، احتمال تغییرات غیر طبیعی در سایر سلول‌های روده‌ای افزایش پیدا می‌کند و فرد را در خطر ابتلا به انواع سرطان‌های روده‌ای قرار می‌دهد.
گاهی اوقات عوارض، مستقیم از خود اختلال هموروئید نشأت نمی‌گیرد بلکه درمان آن از جمله اعمال جراحی صورت گرفته منجر به عارضه‌هایی در فرد خواهد شد که عبارت است از:

  • خونریزی بیش از حد: گاهی اوقات عروق به طور کامل مسدود نمی‌شوند و فرد از ناحیه‌ی عروقی که خوب بسته نشده‌اند خونریزی می‌کند و به شکل توده‌ی پرخون در می‌آید. اگرچه آسیب به مخاط راست روده طی جراحی هم خود را به صورت خونریزی غیر طبیعی نشان می‌دهد.
  • عفونت: به دنبال مراقبت ناکافی و نادرست از محل برش و بخیه‌ی مقعد بعد از عمل احتمال چرکی شدن ناحیه افزایش می‌یابد. البته احتمال عفونت و زخم شدن بواسیر قبل از عمل نیز هست.
  • بی‌اختیاری مدفوع: در برخی موارد طی جراحی به اعصاب حسگر و کنترلی دریچه‌ی مقعد آسیب می‌رسد به صورتی که فرد دچار بی‌اختیاری مدفوع می‌شود. البته این اتفاق بسیار نادر است و با احتمال فراوان امکان اصلاح آن با جراحی‌های دیگر وجود دارد.‌
  • فیستول مقعد: فیستول یک کانال کوچک و غیر طبیعی است که ممکن است طی بی‌احتیاطی پزشک در جراحی بین کانال مقعد با سطح پوست بیرونی آن یا درون واژن زنان ایجاد شود. بسته به محل فیستول امکان نشت مدفوع از سطح پوست یا واژن وجود دارد.
  • حساسیت: ممکن است فرد به مواد تشکیل‌دهنده‌ی داروهای موضعی ناحیه‌ی مقعد حساسیت داده و دچار خارش یا قرمزی شود.
  • ترمبوز وریدی مقعد : احتمال ایجاد لخته خون در عروق وریدی مقعد به دنبال یک روش درمانی به نام اسکلروتراپی وجود دارد.

با این تفاسیر بهتر است فرد قبل از تصمیم گرفتن به انجام هر درمان دارویی یا جراحی از خطرات و عوارض احتمالی آن توسط پزشک خود مطلع شود، سپس با آگاهی کامل و با کمک پزشک معالج خود درمان مناسب‌تر برای خود را انتخاب کند.

مطالعه بیشتر درمورد بواسیر یا هموروئید:

بیماری بواسیر یا هموروئید چیست؟ و علل بروز این بیماری

درمان خانگی کیست مویی کاهنده‌ی التهاب و عفونت

درمان خانگی کیست مویی یا سینوس پیلونیدالبا وجود این‌که هیچ درمان قطعی جزء عمل جراحی برای رفع کیست مویی یا سینوس پیلونیدال وجود ندارد اما در مواقع بروز کیست‌های مویی خفیف و عفونی می‌توان با انجام انواع درمان‌های خانگی کاهنده‌ی التهاب و عفونت عمل جراحی آن را تا زمان آمادگی جسمی و روحی فرد به تعویق انداخت. انواع درمان‌های خانگی کیست مویی یا سینوس پیلونیدال که جنبه‌ی حمایتی برای کاهش اندازه و عفونت آن دارند شامل:

  • روغن درخت چای: روغن درخت چای درمان خانگی اصلی حمایتی کیست پیلونیدال است که به سبب داشتن اثر ضد باکتری، ضد قارچی و ضد التهابی به طور قابل توجهی عفونت را درمان و کنترل می‌کند. علاوه بر این، زمانی‌که این روغن عمیقاً وارد پوست آسیب دیده‌ی فرد می‌شود، می‌تواند سرعت روند بهبودی را افزایش دهد. برای استفاده از این روغن ابتدا باید مقداری آب به آن اضافه نمود و سپس به مدت ۱۰ دقیقه آن را بر مناطق آسیب دیده مالید و نگه داشت. سپس محل را با آب گرم شسته و خشک نمود. برای افزایش اثردهی آن لازم است که این کار سه بار در روز تکرار شود؛
  • روغن کرچک: روغن کرچک یکی دیگر از داروهای خانگی مفید برای کیست پیلونیدال است که به دلیل خاصیت قوی ترکیبات خود در برطرف نمودن التهاب و تسکین درد می‌تواند در تسریع روند بهبودی کیست مویی مفید باشد. برای استفاده از آن می‌توان از یک گلوله پنبه‌ای آغشته به روغن کرچک بر روی مناطق آلوده استفاده کرد و آن را بر روی کیست پیلونیدال باندپیچی نمود. تکرار این پانسمان سه بار در روز و هر بار با پنبه و باند تمیز جدید لازم است؛
  • سیر: سیر به عنوان یک درمان خانگی کیست مویی بسیار مؤثر در تمام سنین استفاده می‌شود. با توجه به شباهت آن به آنتی‌بیوتیک و خواص ضد قارچی‌ای که دارد می‌تواند یک درمان حمایتی ایمن برای مبارزه با عفونت‌ها باشد. ابتدا باید سیر را له نموده و آن را همانند یک پماد خانگی بر روی محل آسیب دیده مالید و با گاز و باند بست و پس از گذشت چند دقیقه آن را شست. انجام یک بار در روز آن برای چند روز کافی است تا اثر معجزه‌آسای خود را بروز دهد. در صورتی که پوست فرد به سیر حساسیت نشان داد باید این درمان را متوقف کرد. از طرفی فرد مجاز به باقی گذاشتن سیر بر روی پوست به مدت بیش از ده دقیقه نیست؛
  • زردچوبه: زردچوبه در از بین بردن کامل التهاب و درد بسیار کاربرد دارد. همچنین دارای خواصی است که به درمان عفونت و پیشگیری از آن کمک می‌کند و باعث یک احساس راحتی در محل آسیب‌دیده بدن می‌شود. با اضافه کردن ۱ قاشق چای خوری پودر زردچوبه به آب یک ماده خمیری به دست آورده و آن را بر روی کیست مالیده تا خشک شود. سپس خمیر را با آب گرم از محل سینوس پیلونیدال شسته و این کار را دو بار در روز انجام می‌دهید. البته به جای آب می‌توان از شیر برای تهیه‌ی خمیر زردچوبه استفاده نمود؛
  • آلوئه ورا: آلوئه‌ورا می‌تواند یک درمان خانگی قدرتمند به منظورتسریع روند بهبودی و همچنین کاهش درد و تورم کیست پیلونیدال باشد. عوامل ضد التهابی و ضد باکتریایی یافت شده در این گیاه نشان داده که برای کاهش ناراحتی و افزایش روند درمان کیست مویی مؤثر باشد. برای استفاده از آن بهتر است ژل استخراج شده از گیاه را به صورت مستقیم بر روی کیست مویی مالید و پس از گذشت بیست دقیقه آن را با آب گرم شست و خشک نمود. این کار باید چهار بار در روز انجام شود. البته در روش دیگری نیز می‌توان یک گلوله پنبه‌ای را به ژل آلوئه‌ورای خام آغشته نمود و پس از پنج دقیقه آن را بر روی پوست عفونی به مدت سی دقیقه مالید. پس از گذشت دو ساعت امکان تکرار این کار وجود دارد. انجام این درمان تا یک هفته لازم است؛
  • عسل: به طور کلی عسل به عنوان یک غذای سالم حاوی مواد ضد التهابی شناخته شده است. به علاوه، خواص ضدعفونی‌کنندگی آن می ‌تواند علائم کیست پیلونیدال را سریع‌تر کاهش دهد. مالیدن عسل خالص بر روی کیست عفونی پیلونیدال می‌تواند سموم آن را برطرف کند. همچنین نوشیدن مخلوط یک قاشق چای‌خوری عسل با یک فنجان آب گرم بسیار مفید است؛
  • نمک: شاید کمی تعجب‌آور باشد که نمک نیز دارای جایگاهی در درمان‌های خانگی دارد. نمک می‌تواند به عنوان یکی از داروهای خانگی مؤثر کیست پیلونیدال مورد استفاده قرار گیرد. نمک دارای خواص درمانی متعددی در کمک به از بین بردن مایع بیش از حدی است که در لایه‌های پوست ذخیره شده است. علاوه بر این، نمک به کاهش التهاب مرتبط با کیست پیلونیدال کمک می‌کند. برای درمان کیست مویی فرد می‌تواند از یک وان آرامش‌بخش و گرم پر شده از آب نمک یا آب‌گرم های شور طبیعی استفاده کند؛
  • چای کیسه‌ای سیاه: کیسه‌های چای سیاه در میان داروهای خانگی کیست پیلونیدال بسیار عالی هستند. عامل اسیدی موجود در چای سیاه می‌تواند از بدتر شدن و التهاب کیست جلوگیری نموده و به سهولت درمان عفونت به طور مؤثر کمک کند. ابتدا باید یک چای کیسه‌ای را به مدت پنج دقیقه در آب گرم گذاشته و سپس آن را به مدت ده دقیقه بر روی منطقه‌ی آلوده قرار داد. تکرار این کار چند بار در روز مفید است؛
  • سرکه‌ی سیب: کیست یا جوش ملتهب هر دو به سادگی و به طور طبیعی با سرکه سیب قابل رفع هستند. به سبب اسید طبیعی این سرکه سطح pH پوست تعدیل و سموم ناشی از کیست پیلونیدال رفع می‌گردد. برای استفاده باید یک گلوله پنبه‌ای را به سرکه‌ی سیب آغشته نموده و به مناطق آلوده‌ی پوست مالید. شست‌وشوی کیست مویی با سرکه‌ی سیب بدین صورت دو مرتبه در روز لازم است؛
  • کمپرس گرم: استفاده از کمپرس گرم می‌تواند درد شدید کیست مویی را تسکین دهد. کمپرس گرم علاوه بر کمک به تخلیه چرک و مایع منجر به تسریع بهبودی می‌شود. با این حال باید در نظر داشت که کمپرس گرم در جلوگیری از گسترش کیست پیلونیدال اثری ندارد. برای این کار بهتر است یک پارچه تمیز را در آب داغ فرو برده و آب آن را کاملاً گرفته و بر رو منطقه آلوده به مدت چند دقیقه قرار داد و برای مشاهده اثر آن این روند را تا ۴ بار در روز تکرار کرد؛
  • موم: موم ماده‌ای است که به سبب سرشار بودن از ویتامین A، ماده‌ای که نقش به سزایی در بهبود عفونت دارد می‌تواند در روند بهبودی کیست مویی مفید واقع شود. این ویتامین خطر ابتلا به عفونت را کاهش می‌دهد و همچنین منجر به ترمیم بافت آسیب دیده شود. برای استفاده لازم است ابتدا موم را ذوب نموده و در مرحله‌ای که چسبناک شد بر روی محل آسیب دیده قرار داد؛
  • شنبلیله: شنبلیله به سبب شهرت خود در پیشگیری از التهاب به عنوان یک داروی مؤثر به سایر نقاط جهان معرفی شده است. بنابراین این ماده می‌تواند یکی از بهترین داروهای خانگی کیست پیلونیدال باشد. علاوه بر این در صورت دسترسی به دانه‌ی شنبلیله بهتر است آن را در آب جوشانده و پس از خنک شدن چند بار در روز مصرف نمود؛
  • ید: از آن‌جایی که کیست مویی دارای درد شدید و طاقت فرسایی است، ید می‌تواند یک داروی خانگی مناسب برای کنترل درد و علایم دیگر آن باشد. با استفاده از یک گلوله‌ی پنبه‌ای آغشته به این ماده می‌تواند کیست مویی را فشرده و با باند برای چند ساعت بست. این کار را می‌توان تا چند بار در روز تکرار کرد؛
  • هیدرات آهک: یکی از مزایای شناخته شده هیدرات آهک محدود کردن التهاب است. این ماده مانند شنبلیله، در کشور هند بسیار محبوب است. مردم اغلب از این ماده برای از بین بردن درد ناشی از نیش زنبور عسل استفاده می‌کنند. اعتقاد بر این است هیدرات آهک در بهبود عفونت های پوستی مفید است. در واقع، هیدرات آهک می‌تواند به عنوان یک درمان خانگی مناسب برای کیست پیلونیدال به کار گرفته شود. معمولاً ترکیب این ماده با آب را به صورت یک پماد با کمک یک پارچه برای چند دقیقه و دو بار در روز بر روی کیست مویی قرار می‌دهند. علاوه بر این، پودر هیدرات آهک را می توان با زردچوبه ترکیب کرده و بر روی کیست مالیده و سپس با آب شست؛
  • چریش: بسیاری از داروهای خانگی مورد استفاده در درمان حمایتی کیست مویی از هند آمده است. چریش یک از آن‌هاست. از آن‌جایی که چریش دارای خواص ضد باکتری و ضدعفونی‌کنندگی قوی است می‌تواند دارای اثرات محافظتی در برابر عفونت باشد. برگ چریش را می توان در حدود ۲۰ دقیقه بر ناحیه‌ی کیست پیلونیدال قرار داد و سپس آن را با آب ولرم شست. در روشی دیگر می‌توان برگ چریش را در آب تا زمانی که مقدار آب به نیم کاهش یابد، جوشاند و پس از سرد شدن از آن برای شست‌وشوی کیست مویی استفاده کرد.

البته علاوه بر این معجون‌های خانگی، اقدامات خانگی دیگری نیز برای کنترل و کاهش علائم کیست مویی توصیه می‌شود که فقط جنبه‌ی حمایتی داشته و در کنار درمان اصلی آن یعنی جراحی بسیار مؤثر خواهد بود. این اقدامات شامل:

  • خشک و تمیز نگه داشتن ناحیه‌ی عفونی
  • محدود کردن نشستن‌های بیش از حد طولانی
  • حفظ راه رفتن هر از گاهی در خانه و محیط کار
  • اجتناب از دست زدن به محل آسیب دیده
  • خوابیدن به شکم یا پهلو
  • پوشاندن کیست با یک پانسمان در محیط بیرون و باز گذاشتن آن برای قرار گرفتن در معرض هوا در خانه و هنگام استراحت.
  • مطلب مرتبط:
  • مقاله بیماری کیست مویی در ایران کلینیک